Recenzje gier PC

Niedawno zrobiłem temat o recenzjach gier przeglądarkowych. Ten jest dosyć podobny lecz dotyczy normalnych gier, które się kupuje w sklepie. xp To ja oczywiście zacznę z klasykiem którego ukończyłem wiele razy bo nie mam innego pomysłu na obecną recenzję. xD

MAFIA

Rok 2002. Czeskie studio 2K wypuszcza grę zwaną jako Mafia. Niedługo później trafia w moje posiadanie i wtedy jako 8'letni dzieciak nie zdawałem sobie sprawy na jak długo przyciągnie ten produkt.

Na pierwszy rzut oka ta gra wydaje się klonem gta (którego najnowsza część wtedy to była trójka). Jednakże ta gra wyprzedza moim większość gier z tej serii razem wziętych. Akcja się dzieje w latach 1930-1938. Głównym bohaterem jest Tommy Angelo, zwykły taksówkarz, który za sprawą Don Salieriego razem z Paulie'm i Sam'em oraz rywalizującym z nimi gangiem, zostaje mafiozo. Może i fabuła brzmi banalnie, lecz tak nie jest. Jest ona w ten sposób złożona, że praktycznie ciągle gra przyciąga by tylko wiedzieć co się stanie dalej. Pod tym względem gra ta czerpie pomysły garściami ze wszystkich lepszych filmów gangsterskich (jak np. Ojciec Chrzestny czy Chłopcy z Ferajny) i podczas grania ma się wrażenie jakby się taki oglądało. Czysta satysfakcja!

Oczywiście jak wiadomo fabuła to nie wszystko. Teraz porozmawiajmy o oprawie audiowizualnej. Powiem jedno -> ta gra nie miała wtedy pod tym względem ŻADNEJ konkurencji. Grafika naprawdę wymiatała (była moim zdaniem nawet lepsza od nadchodzącego wtedy GTA: VC), a muzyka była miodem dla uszu. Podczas zwykłego jeżdżenia można usłyszeć zwykłą, wolną muzykę jazzową (która dominowała w tamtych latach), a podczas strzelanin i pościgów muzyka przyspiesza w zależności od tempa rozgrywki. Bardzo dobrze wpasowuje się to w klimat gry. Jedyny feler to dosyć spore wymagania sprzętowe, jednak obecnie nie jest to problemem.

Czas powiedzieć coś o gameplayu. Cała gra składa się z 20 misji i 5 pobocznych. Może i wydaje się to mało, ale niektóre są nawet 10 razy dłuższe niż te z gta. Oczywiście w takim przypadku można łatwo się domyślić że jest inny sposób zapisu niż w podanej właśnie produkcji. Obowiązuje otóż system checkpointów, który powoduje że gra nie jest najłatwiejsza czasami, lecz nie jest aż tak frustrująca. Same misje są również rewelacyjnie zrobione. Znajdziemy tam fragmenty pościgów, strzelanin, czy nawet skradanki. Są one jednak w taki sposób skonstruowane, że przyjemność gry nie opuszcza nas ani na chwilę. Poza tym bardzo ważnym aspektem jest realizm tej gry. Jest to rzecz której znacząco brakuje w gta, lecz w mafii jest i to na wysokim poziomie. Jeśli nie uważamy możemy dostać mandat za przejechanie na czerwonym, bądź przekroczenie prędkości. Dodatkowo nawet jeśli dla kogoś jest to mało, warto wspomnieć o 2 dodatkowych trybach: Jeździe swobodnej i ekstremalnej, w pierwszym trybie mamy dostęp do swobodnego poruszania do mieście oraz dowolnie nim zarządzać. Brak policji? Ciągłe korki? Czemu nie! :p W drugim trybie mamy zestaw dodatkowych 20 bardzo trudnych minimisji (jak np. wyścig samochodu z samolotem, czy zabicia postaci która porusza się 2 razy szybciej od przeciętnego samochodu w grze) które nagradzają nas dodatkowymi, niestety nierealistycznymi, nieistniejącymi wtedy brykami. Efektem jest samochód który jest kilka razy szybszy od banshee w GTA3 (który tam jest najszybszą bryką).

Podsumowując: Mafia jest grą idealną. Ma ona świetnie przeniesiony klimat z lat 30', rewelacyjną oprawę audiowizualną oraz niesamowity gameplay. Polecam wszystkim!

Ocena ogólna: 10/10

Blades of Time

Jako, że niedawno skończyłem ową grę, to czemu by nie zrobić recenzji? Razz

Jest to kontynuacja gry "X-Blades", czyli ponownie typowy slasher. Bohater jest również bez zmian, nadal sterujemy poczynaniami kobiecej postaci zwącej się "Ayumi" (hm, skąd ja to znam... xD). Niby jakaś fabuła tu jest obecna, ale jest zbudowana w takiej formie, że sam do tej pory się zastanawiam o co tam chodziło. xD
Ale olać to, najważniejszy jest gameplay! Względem poprzedniej części pojawiło się parę ważnych zmian, chociaż niektóre elementy mogą być podobne. Zacznijmy od wyposażenia: do dyspozycji mamy bronie białe i broń palną. Na początek są do 2 katany oraz shotgun, wraz z postępem w grze można trafić na inne bronie. Zazwyczaj pod względem działania i wyglądem się nie różnią, dają tylko jakieś bonusy do obrażeń. Można je znaleźć w pochowanych skrzynkach- tutaj wchodzi do gry jedna z nowości- kompas. Wykrywa on położenie owych skrzyń oraz trochę pomaga w orientacji w terenie. To drugie nie jest aż tak tutaj znaczące- nie potrzebowałem z tego skorzystać ani razu. Oprócz tego w skrzynkach też trafić można na różne pierścienie i amulety, które dają nam wszelakie plusy do zdolności pasywnych.
Jak już omówiliśmy ekwipunek, czas powiedzieć parę słów o systemie walki. Od czasu pojawienia się X-Blades, twórcy bardziej się pod tym względem postarali i został on znacznie ulepszony. Naszą podstawą jest walka wręcz, czyli wykorzystanie broni białej. Mamy podstawowo 2 rodzaje ciosów: szybkie, lekkie uderzenia oraz wolniejsze wybicia do góry przeciwników. W większości przypadków wystarczy używanie 1. rodzaju, lecz, gdy zaczną się pojawiać przeciwnicy z tarczami, szybko doceniamy wybicia. Kolejnym sposobem walki jest używanie broni palnej. Mimo pozorów jest ona jednak bezużyteczna- jedyne zastosowanie jakie znalazłem to zabijanie opponentów z polem siłowym (które jakimś dziwnym sposobem padają tylko gdy są pod ostrzałem) oraz gdy masz mało zycia i czekasz na jego regenerację. Ostatnim sposobem jest użytek z magii- mamy do dyspozycję 3 sposoby: podpalanie, mrożenie oraz odpychanie. Tu oczywiście jednak mimo tego, ten aspekt został kiepsko zrobiony. Czemu? Otóż element ognia wydaje się absurdalnie mocniejszy pozostałych, szczególnie jak odpalisz jego przykokszoną wersję. Może on czasem zrobić naprawdę dobrą sieczkę wśród legionu przeciwników, którzy potem padają jak muchy. 2 kolejne są naprawdę kiepskie z tego powodu, że nie zadawają żadnych sensownych obrażeń, a tylko utrudniają przemieszczanie się wrogowi/odsuwają ich. Może na początku nie brzmi to źle, ale takie niestety jest. Zamrażanie tylko stawia kilka przeszkód przeciwnikom, zaś odpychanie... odpycha, co niby innego? Dodajmy do tego fakt, że zwykle walczymy wręcz, więc te skille nie mają żadnego większego sensu. Poza tym 2 pierwsze umiejętności dodają na jakiś czas dodatkowe obrażenia od ognia/lodu, więc na tym traci trzecia.
Inną, chyba jedną z najważniejszych nowości jest manipulacja czasem. Stosować to możemy/musimy zarówno podczas walk, jak i w trakcie niektórych zagadek. Co ciekawe, ten sposób w dosyć interesujący sposób zagina czasoprzestrzeń. Wtedy w czasie cofają się zarówno obiekty, przeciwnicy jak i po części my sami. Czemu po części? Otóż nasze obecne ciało nie zmienia się, lecz pojawia się nasz klon, który w tym czasie robi to co my wcześniej robiliśmy, mamy również wtedy taki plus względem przeciwnika, że nie wykorzystuje naszej obecności, tylko zajmuje się naszym klonem z przeszłości. Ten fakt należy również wykorzystywać czasem by wykończyć przeciwnika, bądź zwrócić jego uwagę. Podczas zagadek umożliwia nam to zrobienie czegoś, co zwykle wymaga 2 bądź więcej osób, jak np. pociągnięcie za 2 dźwignie naraz.
Oczywiście jak każda inna gra, ta również posiada jakieś problemy. Po pierwsze, łatwo może wejśc monotonność. Przez całą grę robimy praktycznie to samo, a sposób gry jest ciągle identyczny. Na szczęście gra sama w sobie nie jest specjalnie długa- mi przejście zajęło niecałe 12 godzin. Inną sprawą są problemy techniczne. Niby przez większość gry nie występują, lecz zaczynają dobijać w końcówce. Ten link powinien starczyć jak myślę: https://www.youtube.com/watch?v=Y4Dl1muP0Jo&feature=kp .
Podsumowując: Blades of Time jest to dosyć ciekawa gra. Znacznie przebija poprzednika, chociaż nadal nie jest bezbłędne. Jak macie możliwość zdobycia tej gry po niskiej cenie, warto spróbować.

Ocena: 6/10

+ Lepszy gameplay niż w poprzedniej części
+ Niektóre rozwiązania
+ Grafika i bohaterka
- Po pewnym czasie może się nudzić
- Okazyjne problemy techniczne
- Kiepskie wykonanie multiplayera